Ά[ρ]παξ δια παντός;

Γιάννης Πανούσης 22 Δεκ 2016

Άσε με να διώξω

τον ένοχο άνθρωπο από πάνω μου

να λυτρωθώ από τον εαυτό μου

Κική Τσαγκαράκη,Η πόλις μου

 

Για να ενθουσιάσουν και επιρεάσουν, πρέπει τα ΜΜΕ  να επικεντώνονται στα πρόσωπα και όχι στις ιδέες.Για να ‘εμπνεύσουν’ και να κινητοποιήσουν,πρέπει οι πολιτικοί δημαγωγοί  να καυχώνται ότι αρνούνται την εφαρμογή των νόμων[συνήθως δια του νόμου].Πολλοί μάλιστα προτιμούν ‘’κατά νόμον άρχειν και παρανόμως’’[Πλάτωνος,Πολιτικά],δηλαδή ‘’παρανομείν κατά νόμον’’[Ψευδο-Ιπποκράτους].Αρκετοί έχουν μάθει να [κατα]δικάζουν τους πάντες χωρίς όμως να δέχονται να κριθούν από τη Δικαιοσύνη[ούτε καν από την Ιστορία]

Η διακοσμητική θεωρητική τους σκέψη και ρητορική δεν αντιστοιχεί στην πραγματική τους εσωτερική ψυχοπνευματική κατάσταση.Μη διαθέτοντες στοιχειώδη αυτογνωσία,με τυφλή κομματική πίστη[κι όχι ανοικτή πολιτική λογική]παρουσιάζουν τα γεγονότα ως μεσίτες ιδεολογημάτων.Τζογάρουν δίχως ηθικό μπαλαντέρ εικάζοντας πως κάποια στιγμή θ’αποκοιμηθούν οι συμπαίκτες τους και θα κάνουν κερδοφόρα λαθροχειρία.Δημιουργούν όρους επίγειας κόλασης ελπίζοντας ότι η ιστορική δικαίωση και υστεροφημία θα έρθει από τον από μηχανής Θεό της μαρξικής θεωρίας.Ακόμα και την πτωχοποίηση του λαού την εμφανίζουν σαν κοινωνική αναγκαιότητα λόγω εμποδίων στην ενσάρκωση των ιδεών τους.

Τέλος φαίνεται να πιστεύουν ότι το αντίθετο του Μνημονίου είναι η Αμνημοσύνη των ελλήνων.

Το ερώτημα παραμένει ανοικτό.Ποιός,πότε ,πώς θα τους πεί την Αλήθεια,ότι δηλαδή η άνοδος στην εξουσία ούτε μόνιμη κατάληψη είναι ούτε  θεσμική αρπαγή.Η Δημοκρατία έχει κανόνες.Τόσο για τους κυβερνώμενους,όσο,κυρίως,για τους κυβερνώντες.